De Middero(h) unn Linne-Schmidts Lenche

Ich sitze in de Kich beim Kaffee unn hunn die Zeirung vornomer leije. Do les ich in große Buchstawe uff de eerschde Seit: "MIDDERO(H) GESTORB!", "VELUSCHT FA GANZ EUROBA!" "IWWERALL AUSZEICHNUNGE KRIET!", "NEEGSCHDE MITTWOCH STAATSBEGREEBNIS IN PARIS!" Das ess jo e Ding: De Middero(h) ess doot! So genaau hunn ich ne jo nit gekennt, awwer das Bild, wie rer in Verde(h) me`m Kohl Hand in Hand on de Soldadegreewer vum eerschde Weltkriech gestann hot. Doch! Sell Bild ess mer in- gang, unn heit hunn ich`s noch vor Aaue. Werklich, `s ess schad devor, dass de Middero(h) gestorb ess. Das war e großer Mann.
Es Delefon rabbelt. Wer rieft dann um diedoo Zeit schun oo? Dunnerkeil, mer werd doch noch in aller Ruh sei Kaffee ferdich tringge kenne! Es ess de Manfred, er wollt sich heit Owend emol mei Speißmaschin auslehne, ob mer`s aach recht wär. Unn ob ich schun wischt, dass Linne-Schmidts Lenche schlecht wär. "Och, mach Sache", soon ich, "Linne-Schmidts Lenche ess schlecht?" "Jo", seerer, "es gieht scheint`s se Enn merrem, se hunn´s gar nimmi fortgedu. Es Lenche hätt gesaat, es wollt dehääm sterwe." 
Schnell soon ich, dass die Sach met dere Speißmaschin in Ordnung gieht, awwer dann kumm ich doch ins Simeleere ... Linne-Schmidts Lenche leijt im Sterwe, das klää Frääche, wo newer de Kerch wohnt ... Ich wääß noch schee, dass es Lenche - jedes hot`s nore so genennt - immer e gut Wort fa mich hatt, wie ich als Bub als on de Kerch vorbei sei kumm, fa die Gäng im Dorf se mache: "Unn, mei Kneecht, giehsche wir- rer Brot hole? Gebb om Schossee schee uff die Audo Ow- wacht, dass der nix basseert!" Wann die Blume in de Stää vor de Kerch im Summer als kää Wasser mie harre, ess es Lenche speet owends noo de Arwet noch hiene unn hot se gegoss. Sell Fraa hatt ääfach e Guck defor, wo`s gefehlt hot um se erum, unn se hot oogegreff, wann`s gegoll hot. Wammeer dehääm geschlacht harre, ess es Lenche als in de Naacht noch kumm, fa die Fettwerfelcher helfe se schneire, dass mer`s Fett noch auslosse konnt. Unn nirchends hunn ich so geere Worschtsupp hiegetraa wie in das Haus newer de Kerch, immer hunn ich zwää, drei Gutsjer kriet. Doch! Linne-Schmidts Lenche war e gut Fraa, unn zwar vun inneraus. Es gibt nit veel so Leit, es Lenche hot dezugeheert. Ich glääb, weil`s vun inneraus so gut war, dodeweje war`s aach so e sterk Fraa. Unn sterk muscht`s in seim Lewe wääß Gott aach sei ...
Seit ääneverzich ess es Lenche Witfraa, de Thedor war on de Weschtfront gefall. Die zwää klääne Kinn hot`s dorchkriet, aach wann`s aarich hart fa`s war. In de Lerrerfawrik ess es schaffe gang, unn samschdaachs hot`s als Daalehner bei de Bauere metgeholf beim Krumbeereausmache orrer bei de Les. Dezu muscht es Lenche noch die Mudder pfleche, die hot schun frieh gelee. Speerer ess dann ääns vun de Kinn beim e Audo- unfall umkumm. Awwer trotzdem es Schicksal es nit gut mer- rem gemäänt hot, kääns hot jemols metkriet, dass es Lenche irchendwann emol lamendeert hätt.
Diedoo Naacht ess e großer Mann gestorb, unn vleicht heit noch gieht e groß Fraa, Linne-Schmidts Lenche, das klää Frää- che aus dem Haus newer de Kerch. Orde hot`s sei Lebdaach nit kriet, nore zum finfesiwwezichde e zinne Deller vun de Gemää. Es Lewe horrem Falde gebb unn die Arwet raue Hänn. Ich glääb, das horrem gelangt. Unn dass es bes neegscht ganz zum Schluss noch schaffe konnt, das war bestimmt es greeschde Geschenk, wo de Herrgott em mache konnt.
Die Welt wääß nix vun dere große Fraa, awwer es Dorf hot`s metkriet. Ich glääb, Linne-Schmidts Lenche kriet bestimmt aach e groß Leicht ...

Norbert Schneider

Bergstraße 43
55592 Rehborn
Deutschland

Fax:  +49 6753 962830
Tel.:  +49 6753 3358
E-Mail:  info@mundart-schneider.de

www.mundart-schneider.de

"... Norbert Schneiders Mundartarbeiten
kommen aus dem Herzen und
packen Leser wie Zuhörer ..."
Richard Walter